მანქანა პანკისის ხეობის ერთ-ერთი სოფელის, დუისის შესასვლელში გავაჩერე. გზას ფეხით ვაგრძელებ - მინდა ადგილობრივებს გამოველაპარაკო. ქუჩაში ხალხი მიდი-მოდის, ზოგი სოფლის ჭასთან წყლის დასალევად ჩერდება, ზოგი სადღაც მიიჩქარის. თუმცა, ყველა მამჩნევს და ინტერესით მათვალიერებს, როგორც ჩანს, მაინც მეტყობა, არადა ძალიან ვცდილობდი პანკისში პირველსტუმრობა არ შემმჩნეოდა.

ქუჩის გადაღმა პატარა შენობაა, ახალაშენებული, ჰიჯაბიანი ქალები შედიან და გამოდიან. ვფიქრობ, რაღაც დაწესებულება უნდა იყოს, მაგრამ შენობას წარწერა არ აქვს. ფანჯრიდან რამდენიმე დაინტერესებული ჰიჯაბიანი თავი გამოჩნდა, თუმცა მალევე მიიმალა. იქვე, გვერდით პურის საცხობია, გზის მხარეს პატარა ფანჯარა აქვს მყიდველისთვის. ორი ქალი მუშაობს. ერთი ოთახის შუაგულში თონეს უტრიალებს, მეორე ფანჯარასთან ფუსფუსებს. თონის უკან თაროზე ახლადგამომცხვარი პური მადისაღმძვრელად აწყვია. მარჯვნივ, კარებთან დიდი, ძველებური გამორთული ტელევიზორი დგას. კარგი იქნებოდა ჩართული ყოფილიყო- გავიფიქრე ჩემთვის. ვნახავდი, პანკისელები რას უყურებენ, აქ ხომ მათთან მედიაზე სასაუბროდ ჩამოვედი. არა უშავს, პირდაპირ ვკითხავ, ჩავილაპარაკე ჩემთვის და მივესალმე. ქალები ცოტა ხნით საქმეს სწყდებიან და სალამზე კოპებგაუხსნელად მპასუხობენ, თუმცა გადაღებაზე უარს მეუბნებიან.

ესეც ჩემი პირველი მარცხი ჟურნალისტის ამპლუაში. ჩამოვედი, რომ ადგილობრივებისგან მომესმინა ის შენიშვნები, რაც მათ შესახებ მომზადებულ გადაცემებთან დაკავშირებით ჟურნალისტებთან აქვთ, მე კი პირველივე მცდელობაზე უარი მივიღე. ცოტა შიში მიპყრობს, მარტივი არ ყოფილა ინტერვიუზე ადამიანების დათანხმება.

...გზას ვაგრძელებ. მალევე ტანსაცმლის მაღაზია შევნიშნე. მაღაზიის წინ მოხუცი ბებო წინდებს ქსოვს, ბებოს ლამარა ჰქვია- გამოველაპარაკე. მიყვება, რომ ხშირად ტელევიზიით იგებს - ქმარმა ცოლი მოკლა, მამამ შვილი მოკლა, მაგრამ ხეობაში ასეთი რამეები არ ხდებაო - ამბობს. ზოგადად ქართული გადაცემები არ მოსწონს, რადგან ხშირად „უხეშ" სიტყვებს იყენებენ ქალებიც და კაცებიც. მისთვის და ასევე ხეობაში მცხოვრები დანარჩენი ქისტებისთვის კი ზრდილობა უპირველესია.

ლამარა ბებოს არ მოსწონს მედია როგორც ლაპარაკობს პანკისის შესახებ, რადგან თვლის, რომ ჟურნალისტები ბევრ რამეს აზვიადებენ.

ტერორიზმი ლამარა ბებოს შემთხვევით არ უხსენებია, როგორც გაირკვა ტელევიზორში პანკისი, მას მხოლოდ სირიისა და ტერორიზმის შესახებ მომზადებულ სიუჟეტებში უნახავს. ვთხოვთ, რომ პანკისის შესახებ, ჟურნალისტების მიერ მომზადებული თუნდაც ერთი მასალა გაიხსენოს, რომელიც მოსწონს ან სადაც ტერორიზმზე არ იყო საუბარი. ვერ იხსენებს...

ლამარა ბებოს ვემშვიდობები და დიდი, წითელი აგურით ნაშენი მეჩეთის წინ გავდივარ. პანკისი და მათ შორის სოფელი დუისი ძირითადად მუსლიმებითაა დასახლებული.

მეჩეთს გვერდი ავუარე და იქვე ორღობეში შევუხვიე, ცოტა ხანში მურად ალდამოვის ეზოში აღმოვჩნდი. ალდამოვების ოჯახში ზამთრის სამზადისია. ქალები დიდ ქვაბში მოთუშულ ბოსტნეულს ქილებში ასხამენ. როგორც აღმოჩნდა, ამ სახლის ბინადრები ჟურნალისტებს და კამერას შეჩვეულები არიან.

მურად ალდამოვი მიყვება, რომ მედიის წარმომადგენლები მასთან ხშირად მიდიან, ბევრსაც ესაუბრება, თუმცა დიდი ნაწილი სიუჟეტებში არ ხვდება. მისი თქმით, ჟურნალისტების ძირითადი ინტერესის საგანი ვაჰაბიზმი და ტერორიზმია, პანკისის ხეობაში კი უამრავი პრობლემაა, რასაც მედია ყურადღებას არ აქცევს და პანკისი საინფორმაციო გადაცემებში მხოლოდ მაშინ ხვდება, როდესაც სირიაში ახალგაზრდების წასვლაზე მზადდება სიუჟეტები.

საუბარში მურად ალდამოვის ძმა ერთვება. მერაბ ალდამოვს საზღვრის კვეთა ხშირად უწევს, ოჯახი გროზნოში ჰყავს. ორი დღეა, რაც დედის სანახავად ჩამოვიდა. ძმებს თითქოს ავიწყდებათ, რომ მეც იქ ვარ და ერთმანეთში კიდევ ერთი პრობლემის განხილვას იწყებენ.

გზას ვაგრძელებ, ახალგაზრდების აზრიც მინდა მოვისმინო. გოგონებს კამერასთან საუბარზე ვერ ვითანხმებ, ბიჭები შედარებით მარტივად მთანხმდებიან.

ჩემი შემდეგი რესპონდენტები რამზან და ოსმან გორგიშვილები არიან. მათთან ვცდილობ გავარკვიო, როგორ რეაგირებენ იმ ტერმინებზე, რასაც ჟურნალისტები ტერორიზმზე და მუსლიმებზე მომზადებულ სიუჟეტებში იყენებენ.